Fascination About نیلینگ
Fascination About نیلینگ
Blog Article
همچنین، مراحل پایدارسازی در این تکنیک، بهسرعت بالاتر و با آسانی بیشتری نسبت به انکراژ قابل انجام است. این موضوع باعث میشوند که عملیات گودبرداری با استفاده از سیستم نیلینگ بهطور کلان و بهینهتر اجرا گردد.
علت بستن صفحه سرمیخ ایجاد سطح بزرگتر برای جلوگیری از برش پانچ و سوراخ شدن بتن شاتکریت است.
در مرحله اول، یک تا چهار متر از عمق گودبرداری را خاکبرداری میکنند. عمق خاکبرداری در هر مرحله به کمک آزمایشهای مکانیک خاک و گمانه زنی که پیش از شروع گودبرداری انجام شده و بسته به جنس خاک، ظرفیت باربری، پارامترهای مقاومت برشی، لایه بندی، میزان نفوذ آب های سطحی و میزان سربار متغیر آن تعیین میگردد.
شیوه پنل برداری بهصورت دندانهای از ردیف سوم به بعد و به طول حداکثر ۱۲ متر انجام میپذیرد.
این نوع از تجهیزات دارای قسمتهایی از قبیل مته، میله و دکل حفاری، سیستم جلو برنده مته، سیستم ضد قفل، جکهای هیدرولیکی، فرمان و تابلوی کنترل دستگاه و روشنایی هستند.
برای این مهم در این مقاله کاربردی به اختصار به بررسی هزینه اجرای پایدارسازی گود به روش نیلینگ و نکات اجرایی و کارگاهی و مدیریتی پرداخته ایم.
پایین بودن ریسک اجرا و خطرات آن در مقایسه با روشهای دیگر مانند انکراژ
علاوه بر بحث پایش، کنترل کیفیت اجزای سازه نگهبان در حین اجرا نیز اهمیت ویژهای دارد.
در مرحله بعد، با استفاده از محاسبات دقیق و جداول ساده شده، طراحی اولیه صورت میگیرد. سپس باید به پارامترهای مهمی شامل مقاومت اتصال میخها، قدرت پیوند بین دوغاب و خاک (چسبندگی) و طول و فاصله آنها از یکدیگر، دقت شود.
برخی از کاربردهای وسیع این روش تسلیح خاک شامل پایدارسازی شیب های طبیعی و یا ترانشههای مجاور راه ها، تعریض راه ها، گودبرداری در مجاورت سازههای موجود، پایدارسازی و مقاوم سازی سازههای نگهبان قدیمی و … می باشد.
بخش اصلی سیستم نیلینگ، میلگردهای فولادی هستند. این میلگردها را که میخ یا نیل نامیده میشوند در چاهکها قرار داده و به صورت درجا دوغاب ریزی میکنند.
در برخورد با تأسیسات زیرزمینی و شریانی مجاور، با تغییر زاویه و عمق حفاری مي توان از هرگونه تداخل جلوگیری کرد.
نیلینگ یا میخکوبی، یکی از روشهایی است که در آن دیوارههای نیلینگ چیست سطوح شیبدار و گودبرداری شده، به وسیله نیلها یا همان میلگردهای فولادی به اصطلاح مسلح میشوند. در این روش نیلها در فاصلههای نزدیک بهم درون گمانهها قرار میگیرند و سپس به وسیله دوغاب سیمان، داخل آنها پر میشود تا هم از خوردگی میلگردها جلوگیری شود و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.
برای این امر پس از پایان شاتکریت و زمانی که بتن هنوز حالت خمیری دارد، صفحه تکیهگاهی فولادی را از میخ رد کرده و کمی فشار میدهیم که تا حدودی به درون بتن پاشیده فرو رود.